Invoering: Wat is de definitie van geneeskunde? Medicijnen zijn meestal goed gedefinieerd als spullen of preparaten die een ziekte kunnen genezen of stoppen. Feitelijk zijn de meeste medicijnen gemaakt van normale producten. Vooruitgang in de laatste twee tijdperken heeft geleid tot de introductie van door de mens gemaakte chemische geneesmiddelen, biologische geneesmiddelen en genbehandelingen.
Daarnaast hebben nieuwe vaardigheden, zoals weefsel manipulatie, waarbij levende cellen worden gebruikt om weefsels of organen te herstellen, en nanogeneeskunde die wordt bereid door middel van nanotechnologie, waarbij gebruik wordt gemaakt van kleine ‘nano’-elementen in een verscheidenheid aan zorgomgevingen, de beschikbare opties vergroot.
Medische strategieën
Gezondheids experts gebruiken een uitgebreid scala aan hulpmiddelen om een ziekte of andere aandoening te diagnosticeren en te behandelen, om een verergering van symptomen te stoppen, om een beschadigd onderdeel zoals een heup of een knie te vervangen, enzovoort.
Maatschappij van gezondheids diensten
Het is meestal het doel van de meeste landen om hun gezondheids faciliteiten op een zodanige manier klaar te hebben dat bevestigd wordt dat personen, gezinnen en gemeenschappen het maximale voordeel halen uit de bestaande informatie en technologie die beschikbaar is voor de vooruitgang, het onderhoud en het herstel van de gezondheid. Overheden en andere instanties staan voor veel taken, waaronder de volgende:
(1) ze moeten zoveel mogelijk informatie krijgen over de omvang, omvang en urgentie van hun behoeften; vanwege precieze informatie kan de planning verkeerd worden toegepast.
(2) Deze behoeften moeten dan worden herzien in tegenstelling tot de beschikbare middelen in termen van valuta, personeel en middelen; ontwikkelingslanden kunnen externe hulp nodig hebben om hun middelen aan te vullen.
(3) Op basis van hun waarderingen moeten landen realistische doeleinden regelen en plannen maken.
(4) Ten slotte moet de evaluatie procedure in het programma worden ingebouwd; het gebrek aan betrouwbare informatie en nauwkeurige beoordeling kan leiden tot misvattingen, verspilling en desorganisatie.
Takken van de geneeskunde
De meeste medici hebben extra specifieke vaardigheden in een of ander medicijn. De realiteit is dat er verschillende medische specialismen en subspecialismen zijn. De hieronder gemarkeerde namen zijn enkele van de meest voorkomende takken van geneeskunde en de meest voorkomende gespecialiseerde artsen.
1. Kindergeneeskunde:
Kinderartsen zijn de specialisten die gezondheidszorg bieden voor de analyse en behandeling van gevaarlijke en chronische ziekten die kinderen, baby’s en jongeren storen. Kinder geneeskunde heeft tal van subspecialiteiten, zoals neurologie, nefrologie, oncologie, enz. Kinderartsen werken ook als huisarts en zorgen voor de expressieve en fysieke gezondheid van kinderen vanaf de geboorte tot de tienerjaren. Therapie op de gezondheid van kinderen en het aansturen van ouders over de do’s en don’ts in de opvoeding wordt ook verzorgd door de kinderartsen
2. Cardiologie:
Cardiologie is het vakgebied dat zich bezighoudt met de behandeling van aandoeningen die verband houden met het hart. De arts die voortschrijdende kennis heeft opgedaan op cardiologisch gebied wordt erkend als cardioloog. Het gebied van de cardiologie biedt behandeling voor hartfalen, genetische hartziekten, enzovoort. De andere zones van de cardioloog zijn elektrofysiologie, elektrocardiogrammen en vele andere.
3. Oncologie:
Oncologie houdt zich bezig met de behandeling en waardering van kanker. Het bieden van de juiste behandeling aan een kanker patiënt is belangrijk. Bijgevolg zijn er soorten oncologen, zoals operatie-, bestralings- en medicamenteuze oncologen, die moeten coördineren om ervoor te zorgen dat een patiënt correct wordt doorverwezen en de beste behandeling wordt gegeven.
4. Neurologie:
Neurologie is de tak van geneeskunde die aandoeningen aan het zenuwstelsel bestudeert en behandelt. Terwijl het veld wordt gegoten, is het verdeeld in drie subspecialiteiten: kinderneurologie, klinische neurofysiologie en pijnstillers. Ondertussen kunnen tal van factoren het zenuwstelsel van het individu beïnvloeden; om hiermee om te gaan, hebben zich op dit gebied verschillende subspecialiteiten ontwikkeld, zoals een expert in cerebrovasculaire medicijnen, beroertes, bewegingsziekten, enzovoort.
5. Dermatologie:
De tak van de geneeskunde behandelt de studie en behandeling van de huid, het haar, de hoofdhuid en de nagels en het opsporen van infecties of andere aandoeningen in dit gebied. Een dermatoloog is bedreven in het analyseren en behandelen van huidkanker, moedervlekken en huidtumoren. De tak van dermatologie is onderverdeeld in subspecialiteiten zoals immuundermatologie, pediatrische dermatologie, cosmetische dermatologie, enzovoort.
6. Anatomie:
Het is de studie van de menselijke structuur van het lichaam. Biochemie is de studie van chemische componenten en de manier waarop ze het lichaam beïnvloeden. Biomechanica is een medisch gebied dat zich bezighoudt met de structuur van het biologische systeem van het lichaam. Biofysica is een ander gebied in het medicijn dat de ideeën van natuurkunde en wiskunde toepast om de werking van organische systemen te modelleren en te begrijpen.
Complementair en alternatief hebben niet dezelfde betekenis:
Het verschil tussen complementaire en alternatieve geneeskunde wordt hieronder besproken.
Alternatief medicijn:
Mensen gebruiken een andere optie dan de conventionele, zoals het gebruik van ontspanningsmaatregelen om te herstellen van hoofdpijn in plaats van pijnstillers.
Evenwichtige geneeskunde:
Individuen voegen een andere behandelingsoptie toe aan de hoofdbehandeling. Ze kunnen bijvoorbeeld ontspannings- en ongemakkenmedicatie gebruiken voor hoofdpijn. Alternatieve en aanvullende behandelingen zijn vaak gebaseerd op gebruikelijke kennis in plaats van technisch bewijs of klinische onderzoeken. Voorbeelden zijn homeopathie, acupunctuur, ayurveda, natuurgeneeskundige geneeskunde en traditionele Chinese geneeskunde.
Wat is de definitie van geneeskunde? En niveaus van gezondheidszorg
In het genezende domein zijn er verschillende vormen van geneeskundige praktijk. Men kan gewoonlijk veronderstellen dat ze een piramidale structuur vormen, met drie rangen die een toenemende mate van specialisatie en technische verfijning uitdrukken, waardoor er meer slachtoffers ontstaan naarmate ze in mindere mate uit het systeem worden afgevoerd.
Alleen die patiënten die specifieke zorg nodig hebben, hetzij voor diagnose of genezing, zouden het tweede of derde niveau moeten bereiken waar de kosten per onderdeel van de faciliteit steeds hoger worden. Het hoofdniveau staat voor eerstelijns gezondheidszorg, of eerstelijnszorg, waar patiënten communiceren met het gezondheidszorgsysteem.
Eersteklas gezondheidszorg is essentieel voor het gezondheidszorg systeem van een land en vormt het leidende en meest vitale onderdeel. Zoals gedefinieerd in de verklaring van Alma-Ata, moet eerstelijns gezondheidszorg “gebaseerd zijn op praktische, methodisch verantwoorde en informeel bevredigende methoden en technologie die collectief toegankelijk worden gemaakt voor personen en families in de gemeenschap tegen hun volledige bijdrage en tegen een prijs die de gemeenschap en land het zich kan veroorloven om in elk stadium van hun vooruitgang te blijven.
“Eerstelijns gezondheidszorg in geavanceerde landen is doorgaans het domein van een therapeutisch gekwalificeerde arts; in opkomende landen wordt eerstelijnszorg vaak geleverd door niet-medisch geschoolde werknemers.
Kosten van gezondheidszorg
De kosten voor de nationale financiën van het verstrekken van gezondheidszorg zijn aanzienlijk en stijgen snel, vooral in landen als de Verenigde Staten, Duitsland en Zweden; de groei in Groot-Brittannië is minder snel geweest. Deze trend is de grootste zorg geweest in geavanceerde en opkomende landen.
Een deel van deze bezorgdheid is gebaseerd op het ontbreken van enig consistent bewijs om aan te tonen dat meer uitgaven aan gezondheidszorg leiden tot een betere gezondheid. Er is een beweging in opkomende landen om het type samenleving van gezondheidszorg faciliteiten dat tijdens de Europese koloniale tijd is ontstaan, te vervangen door een goedkoper, geschikter gezondheidszorg systeem voor hen.
Lees ook: Definitie van psychiatrie, dat wil zeggen object van studie
Esta entrada también está disponible en:
English (Engels) 
Dansk (Deens) 
Nederlands 
Norsk bokmål (Noors Bokmål) 
Svenska (Zweeds)
